Ο Aχίλλειος τένοντας είναι ο μεγαλύτερος αλλά και ο ισχυρότερος τένοντας του ανθρώπινου σώματος. Είναι εκείνος που συνδέει τους μύες της γαστροκνημίας με τον άκρο πόδα στο σύνολό του.Αν και πρόκειται για το μεγαλύτερο τένοντα, ο Αχίλλειος δεν διαθέτει δική του αιμάτωση,αλλά εξαρτάται από γειτονικούς ιστούς μέσω του φαινομένου της διάχυσης. Αυτό το γεγονός τον καθιστά ιδιαιτέρως ευαίσθητο σε τραυματισμούς, ενώ και οι κάθε μορφής βλάβες απαιτούν αρκετό χρόνο για την επούλωση τους.
Η τενοντίτιδα του Αχίλλειου προκαλεί ισχυρό πόνο κυρίως κατά τη φόρτιση στο πίσω μέρος του ποδιού, στην περιοχή της κατάφυσης του τένοντα στο επίπεδο της πτέρνας,ενώ η ρήξη του Αχίλλειου είναι ένας σοβαρότατος τραυματισμός,ο οποίος,πέραν του έντονου οξέος πόνου που αισθάνεται ο ασθενής, καθιστά αδύνατη και τη στήριξη στο πάσχον πόδι.
Στις περισσότερες περιπτώσεις προϋπάρχει της ρήξης, τενοντοπάθεια του Αχιλλείου,άρα μιλάμε για μία οξεία κάκωση σε έδαφος χρόνιας εκφύλισης.
Ποια είναι τα συμπτώματα της τενοντίτιδας και της ρήξης του Αχιλλείου Τένοντα;
Συμπτώματα τενοντίτιδας του Αχίλλειου:
Τα συμπτώματα της τενοντίτιδας του Αχίλλειου περιλαμβάνουν εκτός από έντονο πόνο, δυσκολία στην κίνηση, αλλά και απώλεια δύναμης του κάτω άκρου.
Περαιτέρω συμπτώματα είναι η ευαισθησία, η ερυθρότητα, η θερμότητα και οίδημα στην πάσχουσα περιοχή και κυρίως στη βάση του τένοντα στο σημείο της πτέρνας.
Συμπτώματα ρήξης του Αχίλλειου Τένοντα:
Τα συμπτώματα της ρήξης του Αχίλλειου τένοντα δεν είναι ιδιαίτερα αισθητά κατά την πρώτη στιγμή της κάκωσης. Τα πρωταρχικά συμπτώματα περιλαμβάνουν ένα αίσθημα λακτίσματος στην οπίσθια περιοχή της ποδοκνημικής. Στη συνέχεια, επέρχονται τα συμπτώματα της πάθησης, που περιλαμβάνουν έντονο πόνο και αδυναμία επιτέλεσης οποιασδήποτε κίνησης του άκρου ποδός.
Πώς είναι εφικτή η διάγνωση της τενοντίτιδας και της ρήξης αχίλλειου τένοντα;
Για τη διάγνωση της τενοντίτιδας, διενεργείται λήψη του ιατρικού ιστορικού του ασθενούς και πραγματοποίηση κλινικής εξέτασης από ορθοπαιδικό χειρουργό. Με βάση τα ευρήματα, ο ιατρός θα διαγνώσει τη μερική ή πλήρη ρήξη του τένοντα.
Στη συνέχεια, το μυοσκελετικό υπερηχογράφημα ,όπως και η μαγνητική τομογραφία, είναι οι εξετάσεις εκείνες που θα απεικονίσουν επακριβώς την κάκωση όσο και την έκταση της ρήξης του τένοντα.
Ποια είναι τα αίτια της τενοντίτιδας Αχιλλείου;
Η ρήξη ή η τενοντίτιδα του Αχιλλείου προκαλείται όταν ασκείται αιφνιδίως αύξηση της τάσης στον τένοντα ή ενδέχεται να είναι αποτέλεσμα χρόνιας κάκωσης λόγω της ιδιαίτερης ανατομίας του πάσχοντος.
Ορισμένα από τα συχνότερα αίτια περιλαμβάνουν:
- Σύνδρομο υπέρχρησης του τένοντα
- Πτώση από ύψος
- «Σφιχτοί» γαστροκνήμιοι
- «Κοντοί» αχίλλειοι τένοντες
- Τρέξιμο σε ανηφορική διαδρομή ή ανώμαλο δρόμο
- Περιστασιακή έντονη αθλητική δραστηριότητα χωρίς προθέρμανση και διατάσεις
- Αυξημένη αθλητική δραστηριότητα με ακατάλληλα υποδήματα
- Βάδιση με ιδιαιτέρως ψηλό τακούνι
Υπάρχουν παράγοντες κινδύνου;
Οι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο τραυματισμού του Αχίλλειου είναι:
- Η ηλικία: Συνηθέστεροι είναι οι τραυματισμοί σε άτομα ηλικίας 30-40 ετών
- Το φύλο: Συχνότερη η ρήξη στον ανδρικό πληθυσμό
- Αθλητική δραστηριότα: Οι τραυματισμοί του Αχίλλειου είναι συχνότεροι σε άτομα που ασχολούνται με τένις, μπάσκετ, ποδόσφαιρο.
- Λήψη αντιβιοτικών:Ορισμένα αντιβιοτικά αυξάνουν τον κίνδυνο ρήξης Αχίλλειου τένοντα. Τέτοια αντιβιοτικά είναι οι κινολόνες (σιπροφλοξασίνη, λεβοφλοξασίνη).
- Χρόνια λήψη κορτικοστεροειδών ή αναβολικών ουσιών
- Παχυσαρκία: Το μεγαλύτερο βάρος είναι επιβλαβές αφού αυξάνει σημαντικό το φορτίο του τένοντα.
Είναι εφικτό να προληφθεί η τενοντίτιδα ή η ρήξη του Αχίλλειου τένοντα;
Η μείωση της πιθανότητας για τενοντίτιδα ή ρήξη του Αχιλλείου τένοντα είναι εφικτή, εφόσον ακολουθούνται ορισμένα προληπτικά μέτρα.
Οι σωστές διατάσεις είναι πολύ σημαντικές για τη σωστή λειτουργία της γαστροκνημίας και ακολούθως της απορρόφησης δύναμης του μυός.Το ίδιο ισχύει και για τις ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυών της γαστροκνημίας.
Εάν υπάρχει αδυναμία στον Αχίλλειο τένοντα, είναι φρόνιμο να αποφεύγονται δραστηριότητες στις οποίες αυτός καταπονείται,όπως είναι το τρέξιμο σε ανώμαλο ή ανηφορικό δρόμο ή τα άλματα.
Πώς αντιμετωπίζεται η ρήξη Αχιλλείου τένοντα;
Η αντιμετώπιση της ρήξης του Αχίλλειου τένοντα μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε με συντηρητική θεραπεία είτε χειρουργικά.
Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει την εφαρμογή κνημοποδικού κλασικού γύψινου νάρθηκα με το πόδι σε ήπια πελματιαία κάμψη. Είναι αναγκαία η τακτική επανεξέταση του ασθενούς,ενώ σε διάστημα 4 εβδομάδων γίνεται αφαίρεση του γύψου. Συνίσταται τότε η εφαρμογή λειτουργικού αφαιρούμενου νάρθηκα για όσο διάστημα υποδείξει ο ορθοπαιδικός. Με αυτό το νάρθηκα ο ασθενής μπορεί σταδιακά να επαναφέρει την κινητικότητα στο σκέλος.
Ωστόσο, η θεραπεία μιας εγκάρσιας εκτεταμένης ρήξης είναι χειρουργική στην πλειονότητα των περιπτώσεων. Η χειρουργική αφαίρεση προσφέρει άμεση επάνοδο στην καθημερινότητα, δίχως ιδιαίτερους περιορισμούς και με απουσία σημαντικών επιπλοκών.
Με τη χειρουργική θεραπεία πραγματοποιείται ανοιχτή ή διαδερμική συρραφή του τένοντα, συμπλησιάζοντας με ισχυρά ράμματα χωρίς ιδιαίτερη τάση τις άκρες του Αχιλλείου και αφήνοντας την επουλωτική ικανότητα του οργανισμού να γεφυρώσει το τενόντειο έλλειμμα.
Αν κι εσείς πάσχετε από τενοντίτιδα ή υποστείτε ρήξη του Αχίλλειου τένοντα, επικοινωνήστε άμεσα με τον εξειδικευμένο ορθοπαιδικό χειρουργό, Δρ. Νικόλαο Τζινιέρη, για την ενδεδειγμένη θεραπεία
